Είναι πολύ ωραίο το να μπορείς να αναφέρεσαι με καλά λόγια για έναν άνθρωπο, κόντρα στη συνήθεια των καιρών που οι πάντες κρίνουμε τους πάντες!
Που όλοι μας γίναμε κριτές αντί για κρινόμενοι!
Που όλοι μας γίναμε παντογνώστες, υπερόπτες, ατομικιστές και συμφεροντολόγοι!
Που όλοι μας προτάσσουμε το εγώ αντί το εμείς.
Που όλοι μας ασχολούμαστε με την έξωθεν εμφάνιση και μαρτυρία και δεν ασχολούμαστε με την ουσία, την καθαρότητα της ψυχή μας, τη σεμνότητα και την ταπεινοφροσύνη!
Και όλα αυτά, την ίδια χρονική στιγμή και περίοδο, που ένας γηραιός Ηγούμενος που πρωτογνώρισα και θαύμασα από τα νεανικά μου χρόνια ως κατηχούμενος μαθητής Δημοτικού, ακολούθησε επί 61
συναπτά έτη τον δρόμο του μοναχικού βίου, της αρετήςκαι της σεμνότητος!
Ταπεινός και μετριόφρων, καθαρός, αρωγός και απλόχερος στους έχοντας ανάγκη. Πλουσιοπάροχος στους δημότες και την πόλη της Καλαμπάκας και της ευρύτερης περιοχής!
Και κυρίως χωρίς έπαρση!
Το όνομά του, Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης και Καθηγούμενος της Ἱεράς Μονής Βαρλαάμ Μετεώρων, Σεβαστός Γέρων Ισίδωρος Τσιατάς!
Μεγαλόψυχος όπως πάντα, δοτικός και γενναιόδωρος! Δεν τον ενδιέφερε η εγκόσμια εξουσία και την παρέδωσε στους νεότερους! Και έτσι έγινε το παράδειγμα του αλτρουϊσμού!
Και παράδειγμα προς μίμηση!
Γέροντα Ισίδωρε, έχεις εξασφαλίσει για πάντα μια θέση στην καρδιά μου!
Σόλων Ι. Κωτούλας
Ειδικός Παθολόγος
Αντιπρόεδρος Επαγ. Ενώσεως
Παθολόγων Ελλάδος